Eko Patrol tel. 986  

Pogotowie Weterynaryjne

tel. 22-622-55-22

Ptasi Azyl tel. 22-670-22-07

Skontaktuj się:

Ważne numery w nagłych przypadkach:

Kiedy i przeciw czemu szczepić psy - cz. 2

Skoro już obowiązki omówione, przejdźmy do tych szczepień, które psu, zwłaszcza młodemu, mogą uratować życie.

W idealnym świecie weterynarza szczenięta byłyby adoptowane nie młodsze niż 8-tygodniowe, odrobaczone w 3 i 5 tyg. życia i zaszczepione już szczepionką DP typu „puppy” ok. 6 tygodnia życia. P to parwowiroza, wywołująca krwotoczne zapalenie jelit, bardzo zaraźliwa, wywoływana przez wirus o dużej odporności na warunki środowiska i sporo środków dezynfekcyjnych, przenoszona z kałem i to z tego powodu szczeniaki nawet izolowane od środowiska nie powinny mieć kontaktu z butami (oraz lecznicami, gdzie przypadek parwowirozy może być właśnie leczony, ja podczas wizyt domowych używam jednorazowych osłon na buty, może nie idealne dla środowiska, ale i tak śpię potem spokojniej). Drugim antygenem w szczepionce „puppy” jest D – nosówka (ang. distemper), zdradliwa choroba, często zaczynająca się jako infekcja dróg oddechowych, by po pozornym wyleczeniu ponownie zaatakować, niejednokrotnie prowadząc do ciężkich, nieuleczalnych objawów neurologicznych i śmierci. Nosówkę obecnie spotyka się rzadziej, choć wspólne działania pseudohodowli i właścicieli – antyszczepionkowców sprawiły, że ostatnio znów się o niej słyszy. Pozostając w idealnym świecie nasze szczenię w 8 i 11 tygodniu powinno być ponownie odrobaczone, a zaszczepione kolejny raz po ukończeniu 9 i 12 tygodnia szczepionkami co najmniej DHP. D i P już znamy, H (lub A, żeby nie było za łatwo) pochodzi od zakaźnego zapalenia wątroby, tzw. choroby Rubartha, także bardzo niebezpiecznej, wywoływanej przez Adenowirus typu I, w szczepionce najczęściej używany jest pokrewny antygenowo adenowirus II, powodujący schorzenia górnych dróg oddechowych, lecz także uodparniający na zakaźne zapalenie wątroby, a bezpieczniejszy. Potem nasz szczeniak do ukończenia 6 miesiąca winien być odrobaczany co miesiąc, dalej co 3 miesiące. Pamiętamy, że przed ukończeniem 4 miesiąca czeka go jeszcze obowiązkowe szczepienie przeciw wściekliźnie. Szczepionkę DHP powtarzamy po roku, a następne dawki przypominające wystarczy podawać co 3 lata – przynajmniej tyle powinna się utrzymywać odporność na te trzy choroby i tak jest zgodnie z zaleceniami producenta. No chyba że zaszczepimy szczepionką DHPPI (DAPPI), wtedy częściej w zaleceniach producenta jest szczepienie coroczne. Dlaczego? PI to parainfluenza – kaszel kenelowy, psiarniowy, choroba mająca jeszcze inne nazwy, uciążliwa i mocno zaraźliwa, ale zwykle niezbyt groźna. Wywołuje ją kilka patogenów, w tym głównie wirus parainfluenzy 2 oraz bakterie. W szczepionkach DHPPI (DAPPI) jako czwarty dodawany jest właśnie wirus parainfluenzy, uodparniający tylko na 12 miesięcy. Czy więc warto przeciw niej szczepić? Czasem tak, ale nie wstrzykując te 4 wirusy co roku. Więcej o tym w następnej części.

Teraz jeszcze tylko słów kilka skąd tak częste powtórki szczepień w pierwszym roku. Zasadą działania szczepionek jest nauczenie organizmu, jak szybko wyprodukować przecwciała niszczące patogen, zanim choroba zdąży się rozwinąć. W tym celu wstrzykuje się np. drobnoustroje żywe i osłabione, zabite, względnie ich fragmenty. Szczenięta nie potrafią wyprodukować przeciwciał dopóki nie zetkną się z zarazkiem. Ale mogą otrzymać część krążących w krwi przeciwciał od matki. Nie wiemy czy ani ile ich otrzymają. Przeciwciała matczyne jeśli są, neutralizują antygeny szczepionki zanim ta uodporni szczenię. Zakłada się, że przestają mieć znaczenie po 3 miesiącu życia szczeniaka, wtedy nie potrafią już ani zneutralizować choroby, ani szczepionki. Ponieważ zgadujemy, a okres ten jest szczególnie niebezpieczny, szczepimy najpierw tak, jakby żadnych przeciwciał matczynych nie było, potem tak, jakby były. Ponadto powtórzenie szczepienia we właściwym odstępie wzmacnia efekt uodpornienia. Z tego głównie powodu zawsze powtarza się szczenięce szczepienia po 12 miesiącach od ostatniego, ale potem nosówkę, parwowirozę i zakaźne zapalenie wątroby spokojnie można doszczepiać co 3 lata. Czasem, przy podejrzeniu, że przeciwciał matczynych jest wyjątkowo dużo, ostatnie szczenięce szczepienie przesuwa się do wieku 16 tygodni.