Eko Patrol tel. 986  

Pogotowie Weterynaryjne

tel. 22-622-55-22

Ptasi Azyl tel. 22-670-22-07

Skontaktuj się:

Ważne numery w nagłych przypadkach:

A kiedy i przeciw czemu szczepić psy cz. 3

Przy pierwszych szczepieniach dla szczeniaka wspominałem o kaszlu psiarniowym wywołującym zwykle niegroźne schorzenie górnych dróg oddechowych. Czy warto przeciw niemu szczepić? Jest to do rozważenia, gdyż psy bardzo łatwo zarażają się tą chorobą, a niepowikłana - czy leczona, czy nieleczona, trwa zwykle ok. 14 dni. Coś jak grypa u ludzi. Więc narażenie na kontakt z potencjalnie chorymi zwierzętami jest takim wskazaniem, czyli np. pobyt w psim hotelu, udział w konkursach i wystawach, czy szczególnie... wizyta w gabinecie weterynaryjnym. Zwykle odporność nabywana jest po trzech tygodniach od szczepienia i utrzymuje się rok. Istnieje kilka szczepionek z tym wirusem: łączone z nosówką, parwowirozą i zakaźnym zapaleniem wątroby, które można zastosować przy pierwszych szczepieniach i tym przypominającym po roku, ale już nie ma sensu powtarzać częściej niż co trzy lata, bo odporność na pozostałe choroby trwa przynajmniej tyle. Przy większym narażeniu, do corocznego stosowania lub przed kontaktem z większą liczbą zwierząt lepiej jest zastosować szczepionkę z wirusem Parainfluenzy i drugim sprawcą kaszlu psiarniowego - bakterią o dźwięcznej nazwie Bordatella. Są dwa rodzaje takich szczepionek – do wstrzyknięcia lub do podania donosowego – bez konieczności kłucia i o dość wysokiej skuteczności. Pamiętać tylko należy, żeby podawać je albo na trzy tygodnie przed narażeniem, albo co roku. Istnieje wreszcie szczepionka łączona z samym wirusem Parainfluenzy, która jednocześnie zabezpiecza przed leptospirozą, co ma sens zważywszy, że na obie choroby odporność utrzymuje się przez mniej więcej, jednak nie jest opcją najlepszą.

Tak doszliśmy do leptospirozy – trudnej do zdiagnozowania bakteryjnej choroby o ciężkim przebiegu, głównie uszkadzającej wątrobę lub nerki, i o dość dużej śmiertelności. Psy zarażają się najczęściej przez kontakt z moczem nosicieli – psów, gryzoni i niektórych dzikich zwierząt. Narażone więc będą głównie psy polujące, ale też żyjące na obrzeżach miast, gdzie do ogrodów dostają się dzikie zwierzęta; oraz te, które mają zwyczaj pić wodę lub kąpać się w kałużach, sadzawkach, wolno płynących strumieniach. Szczyt zachorowań następuje w okresie wilgotnym i ciepłym, także po powodziach. Jak wspomniałem, odporność utrzymuje się przez rok, niekiedy nawet krócej, stąd zaleca się przeprowadzanie szczepień wczesną wiosną lub np. na 4 tygodnie przed wyjazdem na wieś czy do lasu. Szczenięta szczepi się dwukrotnie w odstępie czterotygodniowym. Lepszym wyborem są szczepionki typu L4 – zawierające cztery serowary zarazka (czyli cztery odmiany w obrębie gatunku, nie czterech rzemieślników produkujących sery), lepiej też unikać szczepionek łączonych w kompleksy w rodzaju DHPPILR. Pamiętać trzeba, że leptospiroza jest chorobą zaraźliwą dla ludzi.

Do szczepionek typu: można, ale czyt trzeba, zaliczyłbym szczepionkę przeciw Boreliozie, chorobie odkleszczowej o której pewnie każdy słyszał. Ponieważ jest to jednak choroba znacznie mniej niebezpieczna od innej (czasem przez właścicieli mylonej) choroby na tę samą literę – Babeszjozy, na którą skutecznych szczepień nie ma i gdzie pierwszorzędne znaczenie ma skuteczna profilaktyka przeciwkleszczowa, nie uważam tych szczepień za szczególnie istotne.

Podobnie jest z koronawirozą, powodującą stosunkowo niegroźne i szybko przemijające (o ile nie występuje z łącznie z innymi chorobami) biegunki. Tu odporność poszczepienna utrzymuje się przez 6 miesięcy.

Chyba najdroższą szczepionką jest ta przeciw herpeswirozie, wywołującej zachorowania i śmiertelność szczeniąt w pierwszych dniach życia. Szczepi się suki w 7 – 10 dniu po spodziewanym pokryciu przez samca, ponownie szczepionkę podaje się na 1-2 tygodniem przed przewidywanym porodem.

Istnieje wreszcie szczepionka przeciw grzybicy skóry wywołanej przez drożdżaki Microsporum Canis, jedyna szczepionka używana także w leczeniu. Do zapobiegania podaje się ją dwukrotnie z powtórką po 14-21 dniach, odporność utrzymuje się około roku, leczniczo podaje się jeszcze trzecią dawkę 18-24 dni po drugiej. Grzybica skóry jest kolejną chorobą, którą zwierzę może się zarazić nawet w bardzo dbającej o higienę lecznicy weterynaryjnej, więc jeśli można zamiast tego zamówić wizytę do domu, warto o tym pomyśleć. 

Jeśli ktoś spotkał się jeszcze z innymi szczepieniami, zapraszam do komentarzy, a po przesłaniu zdjęcia książeczki z wpisami o przeprowadzonej profilaktyce wraz z krótkim opisem trybu życia psa – doradzę jak najskuteczniej i najbezpieczniej go zabezpieczyć.

Bibliografia:

Profilaktyka chorób zwierząt towarzyszących, Katowice, 2016, ISBN 978-83-61190-88-2

Hans G. Niemand, Peter F. Suter, Praktyka kliniczna: PSY, pod red. Moniki Pączkowskiej, Bratislava 2007, ISBN 80-969010-0-1

Dr n. wet. Elżbieta Mikulska-Skupień, lek. wet. Marta Szweda, Leptospiroza psów – choroba niedoceniana przez lekarzy weterynarii, „Magazyn Weterynaryjny”, 2018